Depresif olmak...Ruhumda var...Anadolu insanı acıları seviyor derler ya belki de oyledir...Acı cekmek belki bizim icin bir serenaddır. Sıla hasreti denilen sey nedir oyle bi ogrendimki bunu...Sıladayken babamı kaybettim... Oysaki ne buyuk kızgınlıklarım ve kırgınlıklarım vardı ona...Hepsi gecti gitti bi anda...Aklımda hep son gorustugumuzde Facebook tan ona izlettigim komik videolar var birlikte guldugumuz...
Bu sahneyi bircogumuz hatırlarız. Fiko diyorki: Nasıldı Amerika n? İpek soyle ceavplıyor: Tıpkı burası gibi. Orda da insanlar acı cekiyor. Evet ne olacak bu Turkiye nin hali diyenler: Sorun Turkiyede degil sorun hayatın kendisi. Acılar kabullenmesi zor fakat hayatın bir gercegi ve heryerde var. İpek in Amerikada farkettigi gibi Katardan sonra Bakude nihayet ben de bunu farkettim...Ve bircogunuz hayatınızda daha once farkında olmadan yasadıgınız ve birden farkettiginiz anda Travmalar yasamıssınızdır. Kacınılmaz...
